50 milyondan fazla kişi Güney Kore’yi evleri olarak görüyor. 1960’lardan bu yana, ülke içinde bir tarım kültüründen sanayileşme ve ticarete odaklanan bir kültüre dönüşme vurgusu yapılmıştır. Bu nedenle, Güney Kore’nin tarım endüstrisinin katkısı 2005 yılında toplam GSYİH’nın %25’inden sadece %3’üne düşmüştür.
Tarım işleri için sınırlı arazi alanı olduğundan, sektöre yeni çiftçi girmiyor. Köylü ailelerin gençleri şehirlere göç ediyor, bu da sektör için ortalama istihdam yaşının yükselmeye devam ettiği anlamına geliyor. 1970 yılında, Güney Koreli çiftçilerin sadece %8’i 60 yaşın üzerindeydi. Bugün bu rakam %39’a ulaştı.
Hükümet, çiftlik hanelerinin arazi mülkiyetini genişletmesini teşvik eden politikalar çıkarsa da, endüstri, çiftliklerin sayısında ve çiftçi olarak çalışmakla ilgilenen insan sayısında düşüşler gördü. Bu, endüstrinin nüfus için gıda arzını desteklemenin bir yolu olarak ithalata bağımlı olmasına yol açtı ve bu ihtiyacın ana yararlanıcısı ABD oldu.
Güney Kore’nin tarım endüstrisinden ilginç istatistikler
1. Her 1000 kilometrekare için sadece 0,353 kilometrekare tarım arazisi ile Güney Kore, bir ülkenin sahip olduğu tarım arazisi miktarına ilişkin 2011 rakamlarına göre dünyada 195. sırada yer alıyor. (ulusun efendisi)
# 2. Şu anda Güney Kore’nin tarım endüstrisi için mevcut 1.64 milyon hektar ekilebilir arazi var ve bu ülke mevcut miktar açısından dünyada 128. sırada yer alıyor. (ulusun efendisi)
# 3. Tarım makineleri açısından, makine bulunabilirliği açısından dünyada 51. sırada yer alan Güney Kore’de şu anda her 1.000 kişi için 4.4 traktör bulunmaktadır. (ulusun efendisi)
# 4. Güney Kore, Amerika Birleşik Devletleri tarım sektörü için beşinci en büyük ihracat pazarıdır ve her yıl yerel malzemeleri desteklemek için 6,4 milyar dolar gelir sağlar. (Pensilvanya Ekonomik ve Toplumsal Kalkınma Dairesi)
# 5. Amerikan tarım ürünleri, Güney Kore’de üretilen pazar satışlarının %20’sini oluşturmaktadır. (Pensilvanya Ekonomik ve Toplumsal Kalkınma Dairesi)
# 6. Güney Kore’de tahıla dayalı yeterli gıdanın mevcut oranı %23’tür. Kabaca 500.000 çiftçi her yıl işgücünü terk ediyor ve bu da bu sayı üzerinde daha da fazla baskı oluşturuyor. Tüm yiyecekler dahil edildiğinde bile, Güney Kore’de kendi kendine yeterlilik oranı sadece %52’dir. (Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü [FAO])
# 7. Güney Kore’de var olan 265 yerel yönetimin yaklaşık 80’i, kırsal topluluklardan ziyade kentsel veya banliyö topluluklarında yaşamaya geçiş nedeniyle yok olmanın eşiğinde. (FAO)
# 8. “Yerel Gıda Projesi No. 1 “. Wanju’nun yerel gıda ile ilgili satışları 2012’de 78 milyondan 2017’de 580 milyona yükseldi. (FAO)
# 9. 1980’de Güney Kore’de toplam soya fasulyesi ve arpa üretimi sırasıyla 216.000 ton ve 1.1 milyon ton idi. O zamandan beri bu mahsullerin üretim oranları %20 oranında düşürüldü. (OECD)
# 10. 2005 yılında Güney Kore’de buğday üretimi sadece 7.000 ton, mısır üretimi ise 73.000 ton idi. Ülkede arpanın değeri, pirincin değerinin sadece %3’ü kadardı. (OECD)
# 11. Sulama ve hayvancılık, Güney Kore’de her yıl yaşanan su çekimlerinin %62’sini oluşturmaktadır. Karşılaştırıldığında, çekilen suların sadece %26’sı belediyelerden gelmektedir. (FAO)
12. Güney Kore’de son doğrulanabilir sığır sayımı 1988’de gerçekleşti. Bu sayım sırasında, tarım endüstrisinin bir parçası olarak yaklaşık 2 milyon yerli Kore sığırı, 4.9 milyon domuz ve 59 milyon kümes hayvanı vardı. (Ülke çalışmaları)
# 13. Çiftçilerin yaklaşık üçte ikisi, arazilerinin en azından bir kısmını çiftçilik için kiralıyor. 1980’de çiftçilerin sadece üçte biri bu uygulamayı kullandı. (Ülke çalışmaları0
# 14. Güney Kore’de tarım sektöründe kullanılan küçük arazi parçaları, çiftçilerin her yıl karşı karşıya kaldıkları masrafların sadece %60’ını karşılamaktadır, dolayısıyla kiralık arazi geliri artırmak için kullanılmaktadır. (Ülke çalışmaları)
#onbeş. Çiftçiler, 1980’lerden bu yana toplam varlıklarında %35’lik bir artış görmelerine rağmen, bu artışların %40’tan fazlası doğrudan sahip oldukları arazinin fiyatındaki artışa bağlanıyor. (Ülke çalışmaları)
Güney Kore Tarım Endüstrisi Trendleri ve Analizi
Güney Kore’de tarım, küçük çiftlikler tarafından karakterize edilmeye devam ediyor. 2005 yılında, hane başına ortalama ekili alan 1970’e göre yaklaşık %50 daha fazlaydı. Bu büyüme önemli olmasına rağmen, ortalama tarımsal işletme büyüklüğü sadece 1,4 hektardır. Güney Kore’deki çiftliklerin yaklaşık %60’ı 1 hektardan küçükken, sadece %7’si 3 hektardan fazla tarımla uğraşmaktadır.
Güney Kore’nin çiftliklerinin çoğu genel karma çiftliklerdir, ancak sera sebze ve hayvancılık uzmanlığında bir artış olmuştur. Sorun, endüstriyel işgücündeki hızlı artış ile kırsal tarım işçiliğine uygun nüfusu ortadan kaldırma arasındaki doğrudan ilişkidir.
2005 yılında, tarımsal nüfus, Güney Kore’deki toplam nüfusun yalnızca %7,1’iydi ve 1970’dekinin dörtte birinden daha azdı. Yaşlanan işgücünün başarılı olmasına rağmen, daha fazla genç sanayiden ayrıldıkça her yıl keskin düşüşler devam ediyor. 1980-2005 yılları arasında tarımsal üretimi 1,7 kat artırmak.
Tarım endüstrisinin hayatta kalması için desteklenmesine sürekli vurgu yapılmalıdır. Üretimin %25’i hala pirince ayrıldığından, hükümet karma tarım yerine endüstride uzmanlaşmayı desteklemeye devam etmelidir. Çiftçiler üretime devam etmenin yollarını ararken, önümüzdeki 5 yıl içinde ithalatın yerel arzı desteklemesi bekleniyor.
O zaman bile, yaşlanan bir işgücü ile daha fazla genç insan tarım sektörüne girmek zorunda. Değilse, bu endüstri tamamen alakasız olmaktan bir nesil uzakta.