Apartheid nihayet 1991’de Güney Afrika’da sona erdi. Kurumsallaşmış ayrımcılık, ayrımcılık ve ırkçılık, belirgin düzeyde gelir eşitsizliği ile sınıf ayrımları yarattı. Güney Afrika’da et tüketimi genellikle çok zenginlerle veya bir ailenin yasal olarak avlanırken bulabilecekleriyle sınırlıydı.
1991’den beri Güney Afrika et endüstrisi, daha yüksek gelir seviyelerinden ve sosyal eşitlik tercihinden faydalanabiliyor. İnsanlar daha fazla kazanıyor ve nüfusun %70’i orta sınıf bir hane olarak tanımlanıyor. Daha fazla gelir ile daha fazla et tüketimi gelir.
Güney Afrika’daki tüketici tabanının değişen doğası nedeniyle, benzersiz trendler gelişmeye başladı. Taze et satışı bir öncelik haline geldi. Kanatlı eti, özellikle taze kesim olduğunda ana tercihlerden biri haline gelmiştir. Et tüketimindeki büyüme eğilimlerinin bir hevesten daha fazlası olduğunu gösteren başka benzersiz istatistikler de var.
Güney Afrika et endüstrisinin bilgilendirici istatistikleri
1. Güney Afrika’da her yıl yaklaşık 2,9 milyon ton sığır, domuz ve kümes hayvanları tüketilmektedir. Güney Afrika’da toplam et tüketiminin yaklaşık %60’ı kümes hayvanlarına karşılık gelmektedir. (USDA Dış Tarım Servisi)
# 2. Güney Afrika’da yerel hayvansal protein üretimi her yıl yaklaşık 2,4 milyon tondur. Ek gereklilikleri tamamlamak için sektör Brezilya, Almanya, Birleşik Krallık ve Hollanda’dan ithalat getiriyor. (USDA Dış Tarım Servisi)
# 3. Amerika Birleşik Devletleri, sıhhi kısıtlamalar ve anti-damping vergileri nedeniyle Güney Afrika et endüstrisine ürün tedarik etmemektedir. (USDA Dış Tarım Servisi)
# 4. Geçen yıl, Güney Afrikalı tüketiciler et ürünlerine 12,7 milyar dolar eşdeğeri harcadılar. Bu, toplam gıda harcamalarının yaklaşık %30’unu temsil ediyordu. Güney Afrika’da et tercihi son on yılda arttı. On yıl önce, Güney Afrikalılar ete %75 daha az harcıyorlardı ve bu et harcamalarının yalnızca %10’unu oluşturuyordu. (USDA Dış Tarım Servisi)
# 5. 2004 ile 2014 arasında, Güney Afrika’da “yoksul” olarak sınıflandırılan yetişkinlerin sayısı %80 azaldı. Aynı zamanda, toplam gelirde %55’lik bir artış oldu. Bu, yerel diyete eklenen et ürünlerinin tercih edilmesine yol açtı. (USDA Dış Tarım Servisi)
# 6. 1994 yılında, Güney Afrika’da ortalama bir insan her yıl toplam 41 kilo et yiyordu. 2014 yılında, ortalama bir kişi yılda 65 kilogram et tüketerek yaklaşık %60’lık bir artışı temsil ediyor. (USDA Dış Tarım Servisi)
# 7. Kırmızı et tüketimi beyaz et gibi arttı ama daha ılımlı seviyelerde. 2000 yılında kişi başına tüketilen kırmızı et miktarı 22,4 kilogramdı. 2014 yılında miktar %19 artarak 26,6 kilograma yükselmişti. (USDA Dış Tarım Servisi)
# 8. Güney Afrika pazarında taze et satışları %3 artarken, taze kümes hayvanı satışları %4 arttı. (Gıda Ürünleri Güney Afrika)
# 9. Kırmızı et pazarında dana eti en çok tercih edilen et olmuştur. Kuzu, keçi ve koyun eti gibi diğer ürünlerin satışlarında çok az artış görüldü. Her biri kendi kategorisinde ortalama %1’lik bir artış elde etti. Domuz aynı zamanda dini, sosyal veya kalite itirazları nedeniyle satışların düşmesine neden olduğu için oldukça popüler değil. (Gıda Ürünleri Güney Afrika)
# 10. Güney Afrika nüfusunun yaklaşık %2,5’i Hindistan’dan gelmektedir. Dini tercihleri sığır eti tüketimini yasakladığından, kuzu ve koyun eti üzerindeki vurguları, bu ürünlerin yerel et endüstrisi için satışını artırmaya yardımcı oluyor. (Gıda Ürünleri Güney Afrika)
# 11. İki büyük üretici Güney Afrika’da tavuk eti pazarının çoğunluğuna sahiptir: Astral ve Rainbow. Daha küçük üreticilerle birlikte, tüketim için her hafta et endüstrisi için yaklaşık 1 milyon piliç üretiliyor. (Gıda Ürünleri Güney Afrika)
# 12. Güney Afrika et endüstrisinin her hafta sağlayabileceği şeyleri destekleyen 1700’den fazla geçimlik çiftçi var. Bu çiftçiler, ülke çapında yerel pazarlarda her hafta satılık yaklaşık 500 canlı tavuk üretiyor. (Gıda Ürünleri Güney Afrika)
# 13. Güney Afrika’daki tüketicilerin çoğu etlerini bir süpermarket veya bakkaldan almayı tercih ediyor. Dondurulmuş etler ikinci sınıf bir ürün olarak kabul edilir. Organik endüstri Güney Afrika’da neredeyse yok, bu yüzden oldukça pahalı ve sadece zengin sınıfa ayrılma eğiliminde. (Gıda Ürünleri Güney Afrika)
# 14. Güney Afrika’da tarımsal faaliyet için ayrılan arazinin yaklaşık %80’i sığır otlatmak için kullanılmaktadır. Hayvancılık endüstrisinde et üretimi ile süt üretimi arasında 80/20’lik bir ayrım vardır. (RSA Tarım, Orman ve Balıkçılık Dairesi Başkanlığı)
#onbeş. Güney Afrika’da hayvancılık üretimi 2004’te 13,5 milyon baş iken, otlatma alanları giderek azalmasına rağmen 2011’de 13,87 milyon baş’a yükseldi. (RSA Tarım, Orman ve Balıkçılık Dairesi Başkanlığı)
#on altı. Güney Afrika’daki çiftlik hayvanlarının yaklaşık %60’ı ticari çiftçilere aittir. Et endüstrisi için sığır ve buzağıların brüt değeri, 2001-2002’de 4 milyar R $’ın biraz üzerindeyken, 2010-2011’de 14 milyar R $’ın üzerine çıkmıştır. (RSA Tarım, Orman ve Balıkçılık Dairesi Başkanlığı)
# 17. Güney Afrika’daki sığır eti üretiminin çoğu, pazarın %23’ünden sorumlu olan Mpumalanga’da üretiliyor. Free State, Gauteng, KwaZuluNatal ve Kuzey Batı eyaletleri de sığır eti üretiminde %10 veya daha fazla pazar payına sahiptir. (RSA Tarım, Orman ve Balıkçılık Dairesi Başkanlığı)
# 18. Güney Afrika’daki ticari çiftçiler yılda yaklaşık 50.000 işçi çalıştırmaktadır. Gelişmekte olan çiftlikler 240.000 kişiyi daha istihdam ederken, ortak çiftçiler 3 milyona kadar kişiyi istihdam ediyor. Güney Afrika nüfusunun neredeyse tamamı, bir şekilde, istihdam desteği için Güney Afrika et endüstrisine bağımlıdır. (RSA Tarım, Orman ve Balıkçılık Dairesi Başkanlığı)
# 19. Güney Afrika’dan da her yıl 150.000 kg’dan fazla sığır eti ihraç edilmektedir. Bu ihracatın yüzde 73’ü Mozambik’e yapılıyor. (RSA Tarım, Orman ve Balıkçılık Dairesi Başkanlığı)
Güney Afrika et endüstrisinin eğilimleri ve analizi
Güney Afrika’da gelir seviyeleri yükselmeye devam ederken, yerel kaynaklı et ürünleri tercihi artmaya devam edecek. Bu, mağazada fiyat artışına neden olabilir. Et endüstrisi, süreçleri geliştirerek, maliyet tasarrufları bularak ve daha organik seçenekler sunmaya çalışarak artan talepten faydalanacaktır.
Apartheid sona ermiş olsa da, çoğu ticari çiftçi beyaz kalıyor ve komünal çiftçiler ırksal olarak çeşitli olma eğiliminde. Ticari çiftçilik en yüksek geliri sağlama eğilimindedir, ancak ortak çiftçilikle birlikte organik tarım uygulamalarına yapılan vurgu, çok ihtiyaç duyulan Güney Afrika et endüstrisinde değerli bir niş yaratabilir.
Yerel tüketim yerel üretimi aşmaya devam ettikçe ithalat gerekli olmaya devam edecek. Bununla birlikte, zamanla bu iki sayının eşitlenmesi muhtemeldir ve bu, önümüzdeki yıllarda sektörde büyük bir büyüme potansiyeli olduğu anlamına gelir.
